تنهااااااااااااااااااااااااااااا
پس از توفان
پس از تندر
پس از باران
سرشک سبز برگ از شاخه های جنگل خاموش
می افتد...
نه بید از باد
نه برگ از برگ می جنبید
شکاف ابرها راهی به نور ماه می دادند
دوباره راه را بر ماه می بستند
و من همچون نسیمی از فراز شاخه ها پرواز می کردم
تو را می خواستم ای خوب، ای خوبی
به دیدار تو من می آمدم با شوق
با شادی....
تو را می بینم ای گیسو پریشان در غبار یاد
تو با من مهربانتر از منی
با من...
تو با من مهربانی می کنی چون مهر
مهری مهربان با من
پس از توفان
پس از تندر
پس از باران...
گل آرامش آوازی
به رنگ چشمهای روشنت دارد
نسیمی کز فراز باغ می آید
چه خوش بوی تنت دارد
من اینک در خیال خویش خواب خوب می بینم
تو می آئی و
از باغ تنت صد بوسه می چینم...
